Tape + vuilnis + Kenia = goed verhaal.

Er zijn verschillende dingen belangrijk in dit land. In het ziekenhuis is er iets wat je over al onder, op, naast of overheen kunt vinden. Dat is tape. De tape zit rondom een kokertje van ongeveer 10 cm breed. De tape zit ontzettend goed vast gekleefd aan het kokertje en het is (voor ons blanke) bijna onmogelijk om het met je handschoenen er vanaf te pulken. Maar, het is werkelijk overal belangrijk voor. Maaike en ik verbazen ons elke keer weer waar het omheen of op zit (het lijkt papa wel met z’n tyraps). De tape wordt gebruik om bijvoorbeeld een ingebracht infuus vast te plakken. Er wordt door de verpleegkundige behendig een gedeelte van de tape van het kokertje afgescheurd, waarna er ook nog een soort inkeping wordt ingescheurd zodat hij mooi over de vleugeltjes van het infuus plakt. Naja, plakt.. wanneer je tape eenmaal los hebt kunnen trekken plakt hij niet zo heel goed meer. Dus moet er nog een tapeje overheen, en nog één rondom de hele hand. Daarnaast wordt de tape ook gebruik tijdens een operatie van een heup; je legt iemand op zijn zij op de operatietafel en dan tape je hem vast. Tja, zo gaan die dingen. En wanneer je een keizersnede hebt onder gaan krijg je op de wond 2 gaasjes, een soort maand verband, en natuurlijk een laagje tape om alles op z’n plek te houden. Ook wanneer iemand een wond heeft die uiterst steriel behandeld moet worden en de verpleegkundige onwijs zijn best doet om het mooi en steriel te doen wordt er uiteindelijk een dikke laag tape over het verband heen geplakt. Lekker. Decubitus wonden; je zou denken dat je dan mooi huidvriendelijk plakspul gebruikt; maar nee ook bij de behandeling van decubitus wordt er uiteindelijk deze tape op de huid geplakt. Het dopje van Maaike’s spa flesje is gesneuveld; dat kan gefixed worden met tape. De aan/uitknop van de incubator is stuk, hij staat continue aan. Maar het knopje wordt op uit gedrukt doordat we er tape op hebben geplakt. Toen kwam het moment dat Maaike zelf ook goede inzichten kreeg, jaja, en heeft ze mijn laptop (!!) gefixed met een stukje tape. Ik had een dopje van me laptop gesloopt, maar die zit er weer op… dank zij de tape!! Dan kun je overal in het ziekenhuis ook de dienstrooster nog vinden; die zitten namelijk VAST GETAPED op de muren. Als we straks werken bij de ondervoede baby’s gaat het ons niet verbazen als de neusmaagsondes ook vast getaped zitten.. Nu willen wij deze tape ook in huis halen, want zoals je kunt lezen is het overal goed voor. Zeker nu we een stopcontact uit de muur hebben gesloopt (mijn laptop lader zit erin nog steeds vast), maar het stopcontact kunnen we vast fixen met wat tape.
Afval.
Afval is hier ook een verhaal apart. Twee weken lang hebben Maaike en ik onze vuilnis verzameld in plastic zakjes die we kregen bij het boodschappen doen. Overal op straat zie je hier vuilnis liggen, verbrand of niet verbrand dat maakt niet zo veel uit. Maar wat moeten wij nou eigenlijk doen met ons vuilnis? We willen het best wel verbranden, maar waar? Het is hier best wel droog, we zijn een beetje bang voor een bosbrandje. Bos behoud ik liever;)
Dus twee weken lang hebben we alles verzameld. Maar op een gegeven moment gaat vuilnis stinken. Zeker nadat je i.p.v. kipfilet, kippenniertjes heb gekocht die niet te vreten zijn en die vervolgens allemaal weggooit. Japie heeft zich nooit meer laten zien; dus die heeft zich er ook niet over ontfermt. Toen de stank voor ons niet meer te dragen was hebben we de plastic zakjes maar bij de voordeur gezet. Ondertussen hebben we papa (Meneer Majani, onze papa hier die lekker bezorgd is en een beetje te graag voor ons wilt zorgen) gevraagd wat we moeten doen met ons vuilnis. Antwoord duurt altijd even en ondertussen waren ook onze wortelen gaan rotten. In het zakje zat sap, schimmel en nog wat wortel en dat had echt een geur; echt niet te harden. Maaike en ik; doorgewinterde verpleegkundige, die kunnen echt wel wat hebben, we zijn echt bijna over onze nek gegaan. Het zakje met smurrie lekte en lag door onze hele keuken heen. Dit hebben we dan maar ook heel snel buiten gezet. Elke keer als we nu naar buiten gaan doen we heeeeel snel onze deur op slot en rennen we snel naar beneden. Als de wind de verkeerde kant op staat moeten we écht serieus snel zijn. Vanavond kwam de baas van het appartement langs. Arme man, hij stond eerst voor onze deur te wachten; ik zag hem helemaal niet staan want het is donker en dat was hij zelf ook. Hard verhaal. Snel de deur open: “Hi, ik ga jullie zometeen zakken geven waarin jullie het afval mogen verzamelen en dan mag je het elke woensdag hier neerzetten, dan ruimen wij het op.” Maaike: “chill, mag ik je nummer nog even voor het geval dat we je nodig hebben?” (De man stond ondertussen met onze vuilniszakjes in zijn handen, druipend van de wortelsmurrie) “Wacht ik pak even mn mobiel…” Arme man. Hij moet echt hebben staan koaken van de lucht en toen we eindelijk zijn nummer hadden opgeslagen is hij waarschijnlijk echt naar beneden gerent met die tasjes en voelt hij zich nu heel misselijk. We hebben hem ook niet meer terug gezien om de vuilnis zakken te geven….