Het leven van Japie.

Vannacht werd ik wakker van Japie. Japie is onze huismuis. De huismuis houd van appels. Vooral onze appels. Daar kwamen we de eerste nacht al achter. En dagen later vonden we steeds meer keutels van Japie. Hij is best wel asociaal, laat overal zijn ontlasting achter en eet dingen op die van ons zijn. Dat vonden Maaike en ik niet zo grappig. Maar daar luisterde Japie niet naar. Dus hebben we gezocht naar een passende oplossing voor dit probleem. De mogelijkheden in Kenya zijn niet zo uitgebreid als in Nederland. Daarom hebben we voor een wat minder Japie-vriendelijke oplossing gekozen; een muizenval waarin Japie vast zou blijven plakken: de plakmat. De eerste voorbereiding was: het hele huis schoonmaken: Japie zou niks meer te eten kunnen vinden.. behalve een appelstukje op de plakmat. Die hebben we gisterenavond in onze keuken gezet, voor de magnetron. In het midden lag een stukje appel. Spannend!
Die nacht werd ik rond 03.57u wakker. Ik hoorde een gevecht; Japi was gaan plakken, maar hij vond het niet zo leuk. Ik lag zo lekker warm in m’n bedje dat ik ook niet echt veel zin had om te gaan kijken. Stiekem was ik ook bang, maar durf ik niet te zeggen. De volgende ochtend werden Maaike en ik wakker…. Ik dacht: Jaaaaapie, we hebben je! We liepen met onze brakke hoofden naar de keuken toe. De plakmat was van het aanrecht gevallen en lag dubbel op de grond. Over lagen er stukjes aangevreten plakmat en plaksel en haren van Japie op de grond! We hadden nog wel net gedweild! Toen ik met een pen de plakmat openklapte lag daar alleen nog maar een klein stukje bruine appel. Japie heeft waarschijnlijk een zware hersenschudding, een gebroken pootje en een blauw oog en komt vannacht terug in een rolstoel. Of morgennacht, want hij heeft hard moeten vechten om los te komen uit alle plaksel. Maaike en ik zijn nu boos. Het is een zooitje in huis, het plakt en er liggen over al haren. De appel heeft hij niet een opgegeten. Die moesten we ook nog eens weggooien, ondankbaar hoor. We hebben een berichtje voor Japie achter gelaten op het aanrecht. Dat hij maar beter zijn ontlasting kan opruimen en dat we vaarwel zeggen. RIP. Het gaat ons lukken.. wordt vervolgd..